Na ulice stolicy Wielkopolski wyjechały czołgi. W stronę demonstrantów oddano strzały. W wyniku dwudniowych starć na ulicach miasta śmierć poniosło 58 osób. Najmłodszą ofiarą był 13-letni Romek Strzałkowski. Rannych zostało ok. 650 osób, kilkaset osób aresztowano.

Wybuch strajków i manifestacji miał miejsce podczas ostatniego dnia wystawy, odbywającej się na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Dzięki temu o wydarzeniu tym dowiaduje się świat, gdyż na targach jest ponad 2 tysiące zagranicznych gości, wystawców i dziennikarzy. Obcokrajowcy zobaczyli i usłyszeli tłum idący Głogowską w stronę dzisiejszego Placu Mickiewicza. Demonstranci weszli też na Targi z transparentem "My chcemy chleba".

– Byłam przypadkowym uczestnikiem poznańskiego Czerwca, ale bardzo związana z tymi ludźmi. Gdy byłam na ówczesnym placu Stalina to wydawało mi się, że powinnam pomagać tym ludziom, być razem z nimi, wspierać ich w cierpieniu. Dzięki temu mniej się bałam, że mogę zostać postrzelona – powiedziała Aleksandra Banaszak, uczestniczka Czerwca`56.

– Byłam pielęgniarką, pracowałam wtedy w szpitalu miejskim nr 2 przy ul. Mickiewicza [obecnie Szpital Raszei - przyp. red.], który znajdował się naprzeciwko Urzędu Bezpieczeństwa. Szpital był bardzo ostrzeliwany. W czasie operacji padły strzały w kierunku sali operacyjnej. W pewnym momencie musieliśmy pochylić się – dodaje Aleksandra Banaszak, świadek wydarzeń sprzed 66 lat.

Poznański Czerwiec 1956 zapisał się w historii Polski jako jedno z najbardziej dramatycznych wydarzeń po II wojnie światowej, którego ofiarami byli poznańscy robotnicy walczący o godne życie.

Fot: Archiwum IPN

ZOBACZ TAKŻE: "Zostali rozstrzelani dlatego, że byli Polakami" – odbył się Capstrzyk {►FILM}